kamal

is. <ər.>

1. Kamillik, yetkinlik.

2. Elm, ürfan, fəzilət. <Hacı Nuru şair:> Atan oxumuşdu, kamalı var idi. M. F. A.. Ana gərək övladına kamal işığını bağışlasın. C. M.. Kamala çatmaq (yetmək, yetişmək) – yetkinləşmək, yetkinlik dövrünə çatmaq; kamilləşmək, təkmilləşmək. Bədəsillər çətin yetər kamala; Əgər ki, oxuya üzündən məni. Q. Z.. Bəlkə də yetməmiş dünya kamala; Bəlkə də görməyir bu dəhşətləri. S. V.. <Əliş Gülcamala:> Sonra da Gəncədə məktəbə getdik; Bir yerdə oxuyub kamala yetdik. Z. Xəlil. // Nöqsansızlıq, mükəmməllik, tamamlıq, bitkinlik. Kamala yetirmək – yetişdirmək, dərs vermək, yetkinləşdirmək. Vaqif kimi molladan dərs almısan; Gər yetirsin səni kamalə, Yetər. M. P. V..

3. Ağıl, zəka, dərrakə. Kamil insan kamalından bəlli olar. (Ata. sözü). Ələsgər söyləyə söz müxtəsərin; Ağlı kamil ola, kamalı dərin; Hamı bir ağızdan deyə «afərin!» A. Ə.. Kamal sahibi – ağıllı, dərrakəli (adam). Gün kimi neməti-xubluqda kamal sahibidir. M. P. V.. Kamalı (kamaldan) azmaq – ağlını itirmək, dəli olmaq. Mahitəmamə eylədi nisbət camalını; Nöqsanı var ki, Seyyid azıbdır kəmaldən. S. Ə. Ş.. // İnsan ömrünün yetkinlik dövrü.

4. İzafət tərkiblərində: qoşulduğu sözə bitkinlik, tamlıq, mükəmməllik mənası verir; məs.: kamali-ehtiramla (tam ehtiramla, artıq ehtiramla), kamali-ləzzətlə (böyük ləzzətlə), kamali-diqqətlə (tam diqqətlə, böyük diqqətlə). – . . Əgər bəzi şəxslərə həmin məsələ <papaq məsələsi> əhəmiyyətsiz və xırda bir məsələ görsənsə, biz kamali-cürətlə deyə bilərik. . . C. M.. <Səlim> kamali-etidalla gözləyirdi ki, <Mehriban> ağlayıb ürəyini boşaltsın. S. H.. . . Kamaliehtiramla <Hacı Qambay və Məşədi Heybətə> salam verdim. Qant..

◊ Kamal attestatı – tam orta məktəbi qurtarmaq haqqında attestat.